Opinión

‘Árbores simbólicas pobrenses’, obra de Carlos Rodríguez Dacal

“Na longa vida profesional como botánico, con moitos proxectos e publicacións no haber, o mundo vexetal, nas múltiples vertentes –paisaxes, bosques, campos, agros, hortas, xardíns, plantas–, encheume de sabedoría, de humanidade, de felicidade e de gratitude. O traballo permanente de estudo e investigación, o contacto continuado con xentes e institucións, a satisfacción do labor ben feito e a inconmensurable axuda dos demais compensan dabondo e fan máis levadeira a entrega e a dedicación practicadas durante décadas”, escribe el prestigioso botánico gallego Carlos Rodríguez Dacal en sus ‘Palabras introdutorias’ al frente de su magnífico libro titulado Árbores simbólicas pobrenses. Sobreira da Casa do Tristo. Piñeiro do Brollón. Pinarete de Herbella, Concello da Pobra do Brollón, 2024.

‘Árbores simbólicas pobrenses’, obra de Carlos Rodríguez Dacal

“Para Eugenio e Celia, avós inmorrentes, María e José María, pais queridos, e a Casa do Algueira da Pobra do Brollón”, son los dedicatarios de esta tan hermosa como concienzuda obra, rebosante de sapiencia y pasión. “A esencia gárdase en frascos pequenos –nos recuerda el ilustre botánico–. Dito popular que expresa á perfección, no globo terráqueo, o ser e o existir, o saber estar e o modo de actuar da Pobra do Brollón, provincia de Lugo”. Clarividentes son los contrastes geográficos que en equilibrada armonía engarzan con los agrestes paisajes de alta montaña, en la “Serra do Courel”, así como en la esencia de la “Ribeira Sacra” en el “Canón do Sil”.

En el capítulo correspondiente a “Sobreira da Casa do Tristo” iniciamos un plácido periplo “desde Galicia para o Mundo”. Aprendemos las arbóreas joyas de “Santiorxo, nun país de ‘Caracochas”, al igual que “a sobreira na Terra Galega”. He aquí los “rexistros sinalados do Finisterrae”. Con nosotros, el “monumento verde patrimonial de Galicia”, juntamente con el “álbum de fotos” y el “mostrario de publicacións”. Si ahora nos referimos al siguiente capítulo –“Piñeiro do Brollón”–, hemos de asumir con gozo el “Ben do Patrimonio perdido” y el “símbolo municipal e popular”. Reconoceremos la inmarcesible belleza de los “Piñeiros e piñeirais en Galicia”. Inolvidables las páginas dedicadas a los “Piñeiros históricos desaparecidos”, sin olvidarnos del “Árbore de Xunta e Concello” ni tampoco de los “Traballos memorables”.

Ya nos hallamos en el capítulo postrero del libro –“Pinarete de Herbella”–, en el cual ahondamos en el “ser y existir do Pinarete”, acompañado por los necesarios “Apuntamentos históricos”, además de una “Colección fotográfica e pictórica”. La magna obra –excelente e irremediable ley científica– se cierra con la generosa “Documentación e Bibliografía”.

“Persoalmente, agradézolle a súa implicación e o seu tempo para darlle forma a unha publicación sobre as árbores salientables que ocupan o podio da flora municipal. Árbores que viron pasar a historia do noso pobo, non só como meras espectadoras, senón tamén participando en feitos tan sinalados como a ‘Revolta’ Guímara”, señala en sus líneas de “Presentación” Xosé Luís Maceda Vilariño, alcalde do Concello da Pobra de Brollón. Entrañables fotografías familiares y paisajísticas del botánico Rodríguez Dacal recapitulan el paraíso de esta obra.